Geçenlerde biri "Fotoğraflardaki o gülümsemeniz gerçekmiş.” dedi. Bu cümle beni çok mutlu etti. Çünkü o gülümseme, bir poz değil; her şeye rağmen iyi kalmaya, iyi düşünmeye, iyi üretmeye dair bir seçim. Gülümsemek, beni çevrem, işim, öğrencilerim, birlikte çalıştıklarım ve etkileşimde olduklarımla bağlayan, her şeye rağmen bir direnç, doğal bir refleks. "Herkes kendi kalbinin ekmeğini yer"